Tabor voor altijd de Ploeg van't Stad

Het moet zo'n 3.000 jaar geleden zijn, toen Icaros aan Daedalos vroeg of hij het nu ook opeens zo warm had, dat er nog iemand zo snel en zo diep gevallen was als Luc D., vorige zaterdag in het belangrijke burentreffen met FC Garage.
D., door vriend en vijand, en niet in het minst door zichzelf, beschouwd als een eenoog in een competitie van blinden, als een Filip Geubels in een stadion vol Gunther Lamoots, zag zichzelf onzacht met beide voeten op het gras van onze sympathieke reeksgenoten terechtkomen, de traditionele konijnenpijpen hierbij gelukkig even handig ontwijkend als de open doelmond de voorafgaande zeventig minuten.

Het was een extra beladen derby tussen beide Heverleese grootheden.  Niet alleen was er de fel bevochten en heroïsche 5/4 uitslag van de heenronde, die de Abdij-jongens figuurlijk en de Stieren letterlijk nog zwaar op de lever lag, het zou naar alle waarschijnlijkheid ook de laatste onderlinge confrontatie worden.  Spelers en bestuursleden van FC Garage spelen immers met de gedachte om na dit seizoen uit de competitie te stappen, en de ontknoping van de jongste wedstrijd was alvast niet van dien aard om hen snel van gedacht te doen veranderen.

Tabor Heverlee begon met zijn sterkst mogelijke tiental aan de wedstrijd, aangevuld met de onvermijdelijke rabiate matennaaier Gijs Kooken. Opvallend was het feit dat vijfde doelman Bart Desiron definitief de plaats van de door Charel met een vertrouwenscrisis opgezadelde de Maeseneer lijkt te hebben ingenomen.  Laatstgenoemde zal ook zelf moeten toegeven dat Desiron op zijn lijn alvast een pak minder doelruimte vrijlaat dan eender welke van zijn concurrenten van de afgelopen jaren.  Een verdedigbare keuze, dus.

Het was de aerodynamische Benny Valvekens die de Stieren, halverwege de eerste helft, verdiend op voorsprong bracht middels een splijtende demarrage op rechts. De achterstand vermocht het zelfvertrouwen van de fiere thuisploeg echter niet aan te tasten. Hooghartig weigerden de spelers zelfs een strafschop, die hen, bij wijze van afscheid aan het Liefhebbersverbond, en in naam van het gewestelijk comité, door de dienstdoende scheidsrechter feestelijk werd aangeboden.  Het moest en zou op eigen kracht gebeuren !

De verdiende gelijkmaker kwam er al snel, na een knap afstandsschot, mooi in de luttele vrije ruimte tussen doelman Bart en de beide doelpalen gemikt.  Het is niet zeker of één van de dertien andere keepers die dit seizoen hun geluk al beproefd hebben, een schijn van een kans zou gehad hebben.  

De gelijkmaker was enerzijds het sein voor Tabor om wat meer druk uit te oefenen, en betekende anderzijds het begin van de grote en onnavolgbare Luc D.-show. Een bloemlezing van ’s mans capriolen zou –in de beperkte ruimte die ons wordt toegemeten, en met de geringe dotatie die het Tabor–bestuur ons uitkeert- dit verslagje al te lang maken.  We beperken ons dan ook tot de even opbouwende als gefundeerde conclusie van die andere Tabor-grootheid, Nico S. : ‘Hij moet gewoon wat strakker leren sjotten’.

Het was trouwens diezelfde Nico S. die, luttele minuten voor het eindsignaal, nietsvermoedend het vijandelijk strafschopgebied binnenwandelde, en tot zijn eigen grote verbazing een volledig gerateerde kopbal van onze webmaster op het keurig geföhnde hoofd kreeg, aldus voor de juiste deviatie zorgend die de Stieren een ultieme maar oververdiende overwinning bezorgde. Een oerkreet, zoals ze nog maar zelden gehoord was, en zo goed als zeker nooit nog zal gehoord worden rond het veld van FC Garage, weerklonk doorheen de 12de eeuwse Abdij van ’t Park …

de Mysterieuze Verslaggever