Veteranen kwalificeren zich voor bekerfinale!

De Venne Aerschot had het al begrepen. Na de 0-5 afgang voor eigen fanatiek publiek, besloten ze wijselijk om zich uit de beker terug te trekken. Tegen de veteranen van Tabor is niets opgewassen. Looi Sport bevindt zich nog in de ontkenningsfase en stelde een sterk elftal op. Werner moest Erna niet naar het vliegveld brengen en kon zich volledig concentreren op de ploegopstelling. Geen gemakkelijke opgave als je de lijst van afwezigen overloopt: secuur sluitstuk De Maeseneer, Denhaese, Van Zuylen, Dochez, Willem, Peys, Boonen, Debaene, Desiron, Schaap, Serge ...  Gelukkig werd deze handicap ruimschoots gecompenseerd door de afwezigheid van matennaaier Kooken. Je kan niet blijven voorwaardelijke sancties opstapelen. De trainer nam de juiste beslissing en verbande Kooken effectief voor 4 weekends naar Nepal. Verder kan nog, maar hoger niet.

Nog het vermelden waard is dat het schaamteloze geflirt van de grijzende Neirincks met het déléguékoppel vruchten lijkt af te werpen. Tot ontzetting van sympathieke Eddy was hij de nummer 10 kwijt aan die intrigant! De vraag is hoe de trainer deze explosieve situatie zal afhandelen. Zoals gewoonlijk laat Kumps maar heel laat in zijn kaarten kijken (soms tot enkele seconden voor het fluitsignaal) maar het zou ons niet verbazen mocht hij het deze keer over een andere boeg gooien en Neirincks volgende week voor de topper tegen Belta niet selecteren.

Na het ritueel verbranden van alle petjes bij het vernemen van Wittes aanstelling tot keeper kon de wedstrijd dan eindelijk beginnen. In de eerste minuten was de tendens voor de ganse wedstrijd al zichtbaar. 10x Tabor buitenspel en Modderkoning Debondtridder worstelde voortdurende met de Looise targetman terwijl Swinnen de zwervende linksvoor die het ons in de competitiematch zo moeilijk maakte, voor zijn rekening nam. Het talrijk opgekomen kennerspubliek apprecieerde de boeiende duels tussen onze mandekkers en de Looise spitsen. Tabor nam de wedstrijd in handen en versierde tal van kansen maar vlak voor het rustsignaal verschalkte een afgeweken bal onze doelman.

Trainer Kumps dacht tijdens de rust 5 minuten na over eventuele vervangingen en liet de ploeg dan ongewijzigd voor de 2de helft. Daarin startte Tabor furieus, en na het betere breiwerk voor de vijandige 16 gaf Hoste een 'ik-kijk-naar-die-kant-maar-geef-de-bal-naar-de-andere-kant'-pass die vakkundig door de alom aanwezige Logghe binnengetikt werd. Die leek wat Kookenmanieren te krijgen want hij joeg de 11 tegenstanders tegen zich in het harnas. Toch iets om in de komende weken in de gaten te houden.

Na zijn 20ste buitenspelpositie kreeg Leppe van de scheidsrechter les in de meest geciteerde voetbalregel. We stonden wat ver maar het gesprek liep als volgt:
Arbiter: 'Wanneer is het buitenspel?'
Leppe: 'als op het moment dat de bal vertrekt er tussen de speler en de achterlijn zich geen 2 tegenstanders bevinden, tenzij dat a) .... b) ...'
Arbiter: 'Als de scheidsrechter fluit!'

Nooit gedacht dat je zo'n ingewikkelde regel tot 4 woorden kon reduceren.

De Looise linksvoor achtte zijn moment gekomen, scheurde zich voor 1 keer los van zijn mandekker en bracht met een briljante kaatsbal de Looise rechterflankspeler alleen voor doel... Ludo had geen andere keuze dan de tegenstander lichtjes tegen de scheenlappen te tikken. Penalty en 2-1. Gelukkig strooide Leppe toen iedereen zand in de ogen, niet in het minst zijn eigen ploegmaats, toen hij luidskeels verkondigde de 245ste verrekking van zijn carrière opgelopen te hebben. Vervolgens spurtte hij de rechterflank af, gaf de bal voor, kreeg hem uiteindelijk terug en lepelde bal vanop 25 meter over een resem verbouwereerde tegenstanders en ploegmaats binnen.

Tabor staat dus voor het derde jaar op rij in de bekerfinale!

getekend,
een absoluut niet neutrale verslaggever