Spektakel op Tabor! Een keeper in de goal. Eski die zijn hoofd gebruikt. Charel die Maarten complimenteert. Allemaal op één en dezelfde middag.

De grasmat in ons Vogelnest-stadion lag er vorige zaterdag als een biljart bij.  Een toppenbiljart weliswaar, maar toch… Gijs Kooken had afgemeld voor deze wedstrijd, dus zat de sfeer goed, en waren de verwachtingen hooggespannen. 

Selectieverantwoordelijke Jo had de ploegopstelling tot het allerlaatste moment geheim weten te houden. Onze tegenstanders uit het gore Langdorp werden dan ook, alle tien, van bij de start koud gepakt toen ze merkten dat we ons speciaal voor de gelegenheid versterkt hadden met een extra Benny Valvekens op de rechterflank.  De match was dus al half gewonnen nog voor ze goed en wel begonnen was.  Zelfs nog vóór Nico een eerste keer in discussie kon gaan met tegenstander of ref.

Toch duurde het een goede twintig minuten vooraleer we dit psychologische overwicht mathematisch konden verzilveren.  Eski, nietsvermoedend op wandel in het vijandige strafschopgebied, werd plots verrast door een ongeleid projectiel dat hem keihard raakte aan de rechterslaap. 

Een pijnlijk toeval, kan men denken.  Maar amper tien minuten later, op slag van rust, overkwam Bart identiek hetzelfde.    En dus moest er meer aan de hand zijn. Onderzoek tijdens de rust wees uit dat de schuldige de 46 jarige EO moest zijn,  die er blijkbaar zijn plezier in vond om vanaf de linkercornervlag onschuldige en argeloze ploegmaats te torpederen. Beide slachtoffers, Eski en Bart, waren dermate aangeslagen dat zij niet meer in staat waren de tweede helft aan te vatten.  Samen met de beide Bennies bleven ze verdoofd in de kleedkamer achter.  EO deed alsof zijn neus bloedde, en bleef ongegeneerd staan in de buurt van zijn favoriete vlagje.

Na de rust achtte Pieter Debaene, de Herentse Hinde, zijn moment gekomen.  Met zijn twee eerste balcontacten van de middag trof hij evenvaak raak. 4/0, en wedstrijd gespeeld, zou men dan zeggen.  Wellicht wel, maar toch bleven de Stieren op en top professioneel, en lieten ze niets aan het toeval over.  Toen ze in de 18de minuut een strafschop kregen voor een overtreding uit de 14de minuut, werd het betrouwbare sluitstuk de Maeseneer geplebisciteerd om de bal op zijn eigen onnavolgbare wijze kalm in het linkerhoekje te leggen.   Het talrijk opgekomen publiek ging volledig uit zijn dak.  René dankte de matchbeslisser met een kort gebaar van de rechterhand, en Charel was zelfs dermate euforisch dat hij zich enkele minuten later, in een onbewaakt moment ‘goed gespeeld, Maarten’ liet ontvallen.

De consternatie die hierop volgde was dermate groot dat de tegenstander van de gelegenheid gebruik maakte om tegen te scoren. Iedereen leek zich te kunnen verzoenen met een 5/1 eindstand.  Iedereen, behalve Werner, die het nodig vond om de niet-scorende doelman van de namiddag nog wat extra te jennen.  Van een goede twintig meter droog in het haakje.  Naar verluidt was deze afstand tegen 19u ’s avonds opgelopen tot iets meer dan vijfenveertig meter.

Een ouderwetse 6/1 dus.  En dan moest de tweede set nog beginnen …

getekend:

een niet-neutrale toeschouwer

Theme by Danetsoft and Danang Probo Sayekti inspired by Maksimer