Waarom het voetbaljaar 2017 45 minuten te lang duurde

JohanBoskamp heeft een slecht weekend achter de rug. Zaterdagmorgen 9 december, 3h50 werd ondergetekende badend in 't zweet wakker. Een nachtmerrie, een déjà-vue uit een ver verleden. Ik bevond me 24 jaar terug in de tijd. Het was 8 december 1993. Ik zat op een bank in Bremen, in een voetbalstadion zowaar. Ik was destijds coach van die paarswitte pottenstampers uit het hoofdstedelijk gewest en we moesten spelen voor de beker der landskampioenen. Filip Albert had ons na een kwartier op 0-1 gezet. Iets later bracht magic Danny Boffin ons zelf op 0-2. Net voor de rust maakte speedy er zelfs 0-3 van. Broodje gebakken dacht Bossie maar zoals geweten duren voetbalmatchen 90 minuten. Aan het einde winnen de Duitsers. Zo ook die dag. We gingen naar huis met een droge 5-3. 'Nooit meer' dacht ik toen, tot dus 9 december 2017...

Het decor was ditmaal niet Bremen maar wel de hel van Heverlee, Tabor Heverlee. Tegenstander niet Werder maar Bruggenhof. Niet Bremen wel Betekom. Tabor stond fier op de eerste plaats van 2A, al was dat slechts boerenbedrog want zowat alle rechtstreekse tegenstanders hadden minstens 1 match minder gespeeld. Zo ook Bruggenhof! Een topper zowaar! Maar in het land der blinden is 1 oog koning en dus waren we plots dé ploeg van de reeks! Kampioene olé olé! En zoals dat gaat bij topploegen roteren we ook bij Tabor. Wouter verdween naar de bank. Swyfel zelfs naar de tribune. We startten in doel met Kevin. Achteraan een vertrouwde line-up met Stefan, Nick, Marre en Coelmont. De driehoek op het middenveld werd gevormd door Dries, Michiel en Eddy terug van heel lang weggeweest. Vooraan kwam Antonio op toch voor hem ongebruikelijke linksbuiten te spelen. Free mocht aan de overkant postvatten. Boeckx was de diepste man. Op de bank zaten Max, Kevin Heylen, Wouter en Swyfel. Swyfel? U leest het goed, Swyfel. Polle was 15e man maar gaf niet thuis. Zou er dan toch eens een vis(ke) gebeten hebben? Was hij momenteel de tijd van zijn leven aan het beleven? Of was hij ook nog een rebound binnen aan het werken? Of had hij gewoon teveel gezopen en lag hij nog in zijn bed te stinken?

Met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid kunnen we u bij deze melden dat het de laatste optie het kortste bij de werkelijkheid lag. Zo werd Swyfel dus ter elfder ure toch opgetrommeld. Wie ook niet thuis gaf was de coach. De arme man werkt sinds kort bij de Delhaize en daar dienen momenteel en masse kalkoenen geslacht te worden. Ook op zaterdagnamiddag uiteraard! Tussendoor wordt er mogelijks ook ander vlees geslacht maar dit zijn slechts wilde speculaties van JohanBoskamp! #HeToo. Zonder schipper werd de boot te water gelaten.

Van 2016-2017 wisten we nog dat de tegenstand te duchten was. Met meer geluk dan kunde konden we toen een puntje thuis thouden. Ook nu weer was de eerste kans voor de bezoekers maar Kevin redde knap. Tabor nam het heft echter over. Het middenveld was onder controle. Dries speelde een sterk eerste half uur tot hij geblesseerd het terein moest verlaten. Verloren zoon Eddy voelde zich in zijn sas op de 10 en was het eerste half uur ongrijpbaar. Na een kwartier wist Boeckx een foute terugspeelbal te onderscheppen. Eddy was goed gevolgd en werd perfect aangespeeld door Boeckx. 1-0! Tabor ging door en was meermaals gevaarlijk. De bezoekende keeper was zeker ook niet het meest betrouwbare sluitstuk van de reeks. Uiteindelijk was het Stefan die in zijn gekende stijl voorbij 3 man gleed en de baklijn binnendrong. Hij plaatste de bal enig mooi in de verste hoek binne. Prachtgoal van de Butcher van Wijchmaal. 2-0 en dat was verdiend. Tabor was sterker dan de bezoekers. Al was het wel opletten. Na een half uur was het bijna 2-1 maar Kevin redde de meubelen. Tabor bleef gaan. Free had meermaals de 3-0 aan de voeten maar kon zijn doelpuntenaantal niet verder aandikken. Toch kon Tabor er nog 3-0 van maken voor de rust. Boeckx mistte in eerste instantie onbegrijpelijk een dot van een kans maar de bezoekende verdediger haalde met de hand de bal uit het doel. Penalty en Boeckx zelf achter de bal. 3-0 dus! Over en uit denk je dan maar Tabor zette pardoes de handrem op en dat konden de bezoekers wel smaken. Plots kwamen ze opzetten. Onze spaanjaarden, die beiden nochtans gen goed eerste half uur speelden, zakten weg en de rest van de ploeg ging plots ook een stuk makker voetballen. Ook Swyfel die Dries was komen vervangen kon de grinta niet aanzwengelen. Voor de rust kwam Tabor nog 2 keer goed weg maar de bezoekende spitsen waren gelukkig niet scherp genoeg.

Tijdens de rust bleven Nick, rots in de branding achteraan, en Boeckx binnen. In hun plaats kwamen Kevin Heylen en Wouter. Swyfel schoof een rij naar achter. Zonder Nick achteraan geven we toch gemakkelijker kansen weg. Na een dikke 5 minuten was het al prijs. De bezoekende spits kreeg bij een inworp aan de zijkant van de 16, de bal in voeten geworpen. Hij kon zich mooi, maar veel te makkelijk, vrijdraaien in de baklijn. Enig mooi trapte hij de bal overhoeks in de winkelhaak: 3-1 en nog bijna 40 minuten te spelen. De bezoekers geloofden er in. Tabor kwam niet meer aan voetballen toe. Achteraan werd er overgeschakeld op het lange en vooral verloren ballen. In het middenveld zagen ze sterretjes. Onze flanken zakten weg en vooraan kon er geen bal meer bijgehouden worden (ze kwamen ook niet in de voeten). De ballen kwamen sneller terug dan we ze weg kregen. We vergaten te voetballen en vergaten zoals zo vaak als het slecht gaat het spel compact te houden. Bovendien werden er geen duels meer gewonnen. Hoewel de bezoekers niet echt uitgespeelde kansen kregen werd de dreiging als maar groter. Na 20 minuten was het dan toch prijs. De linksbuiten werd mooi in de diepte gestuurd en werkte overhoeks af. Keeper kansloos maar de verdediging (ook ondergetekende) liet zich te makkelijk in de rug pakken. Niet veel later werd het zelfs 3-3. Te tam druk zetten op de man in balbezit van ondergetekende en een verkeerde baltoets van Swyfel later kon de bezoekende 12 de achterlijn halen. Zijn voorzet werd op doel geschoten door de bezoekende aanvaller maar Kevin stond paraat. Het viel nu allemaal wat tegen en de bal kwam pardoes terug in zijn voeten. de 3-3 was niet meer moelijk. Geen 2 minuten later stond het al 4-3. Infiltratie over onze linkerflank ditmaal, voorzet en opnieuw tam verdedigen zorgde ervoor dat de bezoekende spits tussen 3 Taborianen af kon drukken. Marre kon nog afblokken maar de bal kaprioleerde binnen. Geluk dwing je af zeggen ze dan! Wat een ommekeer.... En Tabor, wel, Tabor kreeg niets klaar. Bij 3-2 was er wel nog een kans maar het was gewoon veel en veel te weinig. Ondertussen waren er ook nog wat interne positiewissels gebeurd. Kevin Heylen moet na de rust zowat op elke mogelijke positie in het elftal gespeeld hebben, behalve in de goal. Zoiets komt het spel natuurlijk ook niet echt ten goede. Uiteindelijk werd het nog 5-3. Kevin (keeper) die nochtans een goede wedstrijd speelde, verloor nonchanlant een terugspeelbal aan de rand van de 16. Een aanstormende bezoeker kon binnenprikken. Bruggenhof haalde de voet van het gaspedaal want Tabor lag uitgeteld in de touwen.

En zo duurde het voetbaljaar 2017 dus 45 minuten te lang. De eerste helft was best wel goed maar die tweede helft, wat een ramp was dat zeg. Lang geleden dat we nog zo gebaald hebben... Ook wel proficiat aan Betekom want het is weinige ploegen gegeven er na 3-0 nog zo in te geloven, al hebben we er ook alles aan gedaan om hen er terug in te doen geloven. 

En zo bleek de nachtmerrie van Bossie dus geen nachtmerrie maar een visioen ...

Maar om toch met een vrolijke noot af te sluiten. 2017 was een bijzonder goed jaar voor Tabor. We verloren slechts 6 keer in competitieverband. Wat een contrast met 2016 en daarvoor! Als we de ambitie waar kunnen maken om nog beter te doen, kan 2018 alvast niet stuk! Maar laat ons dan toch maar eerst eens wat oefenen op in blok verdedigen! Kan wel eens van pas komen... zeker als je nog eens aan de rust 3-0 voor zou staan!