Tabor - VK Sint-Joris Weert: 0-1 (met enige vertraging)

Hier zijn we weer, na enkele weken windstilte. De gemaakte beloften van eerder dit seizoen leken alweer een stille dood te sterven: beter presteren dan vorig jaar leek nobel maar niet haalbaar en ook van die wekelijkse updates van de site was niets te zien. Het prille herstel van de interesse in taborheverlee.be kreeg alweer een flinke knauw. Velen onder jullie dachten ook dat JohanBoskamp eindelijk was gestorven na een leven in zonde met veel vrouwen, bier, frut met mayonaise en vooral veel onverstaanbare nonsens. Niets is minder waar. De wedstrijd die onderwerp van dit bericht is zorgde voor 3 weken smart.

Die middag aan de Egenhovense steenweg, ergens eind oktober, moest Tabor, laatste in 2A, aantreden tegen Sint-Joris Weert, de voorlaatste. Meteen een 6-puntenmatch dus tegen de oude rakkers van Weert (gaan al lang mee). Hoewel we dachten te moeten winnen, viel dat niet meteen te zien tijdens de opwarming. Die lijn werd dan ook vakkundig doorgetrokken bij het eerste fluitsignaal. Tabor voetbalde zeer slordig met veel balverlies, slechte inspeelpasses en lange ballen in niemandsland. De middenvelders kwamen niet in de wedstrijd en onze spitsen raakten geen bal. Het was dan ook Weert dat voor het eerst kwam dreigen. Op het kwartier kopte Ruben, al sinds messenheugenis mekkerende spits bij Weert, een corner net langs de eerste paal naast. Niet veel later kreeg Weert een vrije trap op de rechter flank. De perfect aangesneden bal werd op de lat getrapt. Halverwege de eerste helft kwam Tabor opnieuw goed weg toen een corner in de kleine backlijn bleef hangen. De weert-speler miste onbegrijpelijk. Tabor was echt nergens, vooral van vanachter uit werd er veel te weinig gevoetbald. 10 minuten voor de rust kwam Tabor er toch door. De opwarming leek verteerd en er werden zowaar 2 of meer passen na mekaar gespeeld. Dat resulteerde op slag van rust  in de kans voor Seppe op de 1-0. Zijn mooie volley op voorzet van Dries verdiende echter een beter vervolg dan een doeltrap. 0-0 bij de rust en vooral Tabor mocht daar blij mee zijn gezien het povere spel en de kansen (al weze het vooral op stilstaande fases).

Tijdens de rust bleeft Seppe binnen. Boeckx kwam hem vervangen. Paul kwam Jasper vervangen. Tabor begon sterker aan de tweede helft. De eerste halve kans was wel nog voor Weert, maar daarna was Tabor baas. De combinaties werden beter en plots kwamen er ook wat acties vanop de flank (vooral langs rechts) met een aantal zeer goede voorzetten tot gevolg. Het miste echter vaak aan présence voor de goal. De beste kansen waren voor Boeckx. 1 maal verscheen hij voor de keeper maar talmde hij net te lang. Een andere keer kon de keeper zijn kopbal goed parreren. Aan de overkant was er tussendoor wel nog een goede kans voor weert. Opnieuw een vrijeschop die goed werd teruggekopt aan de 2e paal, maar voor doel stonden de weertse sturmers te slapen. Verder raakten de bezoekers met moeite in de buurt van de baklijn. Maar zoals zo vaak komt er dan een moment in de wedstrijd waarop Tabor berust in het gelijkspel. En dan is het meestal koekebak. Zo ook nu. 10 minuten voor tijd trapt Harm van Weert een gekraakte bal richting Kevin. De onschuldig ogende bal bleek echter minder onschuldig dan eerst gedacht.  Kevin lost de bal. Ruben, de hogervermelde spits van Weert, reageert sneller dan iedereen en tikt de bal voor de neus van Kevin weg. Laatstvernoemde tikt daarbij de aanvaller waarop de laatste met enig gevoel voor theater vakkundig tegen de grond ging. Penalty, 0-1 en dus boeken toe.

Wat volgde was niet het vermelden waard.

Weer een dikke opdoffer dus. Het is een raadsel waarom we de opwarming en wedstrijd niet beter aanvatten. Ook deze wedstrijd weer zat er meer in dan ze opleverde. Geen 3 punten, wel wat extra frustratie