Ongeslagen leider niet langer ongeslagen

Tabor wist met een staaltje bloed zweet en tranen kappelleke met lege handen naar huis te sturen, 2-1.

Laten we met het enige minpunt van deze dag beginnen: weer maar 11 man. Het grote pluspunt van deze dag was dan weer dat deze 11 goesting hadden voor 22. Goesting om te voetballen, goesting om zich helemaal te geven, goesting om de leider om te vormen tot een lijder en om achteraf een pintje te drinken.

Wederom moest de coach dus de puzzelstukken in elkaar doen passen. Hij toverde iets speciaals uit de hoed: een half zieke Jef schoof naar het centrum in de verdediging naast Tom D. beiden kregen Sam en Bart C aan hun zij. De eerste drie konden een hele wedstrijd lang tonen hoe kopbalsterk ze wel zijn. Onze verdedigende half heeft nog steeds pijn aan zijn nek van het bekijken van al die hoge ballen. Jef bewees ook dat hij naast flitsende acties op de flank ook nog en mannetje kan uitschakelen en dit tot grote frustratie van dit mannetje.

Tweede verrassing was Bavo in de spits. Ook Bavo bewees zijn talenten. Hij ging samen met spitsbroeder Joris voor elke bal, maakte soms mooie passes en toonde veel inzet.

Kappelleke kwam dus ongeslagen naar Tabor. De aanvangsfase van de wedstrijd was voor hun zonder dat ze er echt iets mee aankonden. Tabor kwam beter in de wedstrijd en kon regelmatig de flanken laten inschuiven om zo ballen voor doel te droppen. Maar tegen een keeper van 204 cm is het moeilijk om door de lucht de juiste voorzet af te leveren. halverwege de eerste helft rolde Joeri zijn flank op. in plaats van te trappen legde hij goed opzij voor Dimi die iets moois ingedachten had. Hij dacht de bal staalhard in het kruis te nagelen, maar het bleef een idee en het werd een mistrap 1ste klas. gelukkig was Dries er nog. Hij kon aanleggen maar trapte op een verdediger op de lijn en de rebound ging op de reus. Deze reus trapte 90 minuten lang elke bal die hij kreeg tot in onze baklijn, maar daar waakte onze luchtmacht 90 minuten lang. Na een half uur ging Sam z'n hele flank af en poeierde de bal in de korte hoek binnen. Echt verdient was het misschien niet want Tabor kon niet terugkijken op lekker voetbal, wel op een hevig duel. Toch iets geleerd van Bruggenhof, elke bal is oorlog. Nooit vuil maar wel kort en stevig.

De voorsprong ging mee de rust in. We wisten dat het ergste nog moest komen. Op een zwaar veld 45 minuten een kleine voorsprong verdedigen tegen een ongeslagen leider. Het moet gezegd we hebben er al beter voorgestaan dachten we allemaal stilletjes. De woorden die gesproken werden waren er van moed en overtuiging. Het was ook die instelling die me werd genomen op het veld. De sfeer was er eentje van laat ze maar komen zolang ze niet scoren zijn de punten van ons. Kapelleke bleef lange ballen spelen. Tabor kam er sporadisch uit en kon daar weinig mee. 25 minuten voor het einde ging Joeri de flank af kreeg de bal mee van Dimi en schoot met links overhoeks voor bij de reus (2-0). Geen euforie maar realisme, nog 25 lange minuten voor de boeg. Kapelleke gooide nu alle trossen los alles vooruit. De tabor vedediging kreeg waar ze al weken om smeekte, storm. Maar dat vonden ze niet erg borst vooruit en knallen maar. Als er af en toe toch iets doorkwam dan stond Steven pal soms met gevaar voor lijf en leden. We kregen wat kopballen, een retro en nog wat van dat moois te verwerken tot 17 minuten voor tijd een afvallende bal werd binnengetrapt. A very lon 17 minutes to go. Een punt moest zeker geraapt worden. Het schip kraakte nu aan alle kanten, de benen deden pijn, maar niemand wou een krimp geven. Tom F haalde nog een bal weg voor de lijn, Steven keerde nog een par ballen. Dimi werd onderuitgehaald in de baklijn en verdiende eigenlijk een penalty, maar die kregen we niet.

We eindigden de wedstrijd met een kopbal hard op het lijf van Steven.Het schip bereikte de haven, de 2-1 en de 3 punten waren voor ons. Kapitein Dries kon fier zijn troepen laten juichen.

Nog twee zaken over kapelleke: Spelers bleven lekker lang hangen in de kantine. De supporters waren van zo hoog niveau dat de wedstrijd bijna gestaakt werd.

Onze coach had trouwens weer gelijk we hebben geen vedettes meer, er rest er ons maar 1'tje: Ploeg Tabor.

Ik had beloofd om elke week het lof van één iemand in het bijzonder te zingen, maar deze week is dat na zo'n team prestatie onmogelijk. Het lof van het team dan maar.