Merci Erna, Merci Erna, Merciiiieee !

Mooi staaltje van extreem cynisme, maandagmiddag in Looi : dezelfde speler die amper twee dagen eerder de zege van zijn teamgenoten op FC De Venne meende te moeten minimaliseren, eiste nu zonder verpinken de kapiteinsband op.  Hij mocht, in het zog van de plichtsbewuste scheidsrechter,  als eerste het veld oplopen, en zou uiteindelijk verdienstelijk als tiende de middenstip bereiken.

De openingsfase werd gekleurd door een individuele actie van de benjamin op het veld, Johan Behets, die zes tegenstanders vakkundig uitkapte, er vervolgens nog drie andere op snelheid nam, om uiteindelijk zijn kans op eeuwige Taborroem luttele centimeters naast de rechterpaal te zien belanden.

Het was de heroptredende Dirk Lepaige die van dan af voor het meeste gevaar zorgde.  Na een kwartier bediende hij de Brusselse matennaaier Gijs Kooken, die met een mislukte en afgeweken balcontrole tot zijn eigen grote verbazing de score opende.  Een goede tien minuten later nam Dirk het zekere voor het onzekere, en werkte hij zelf af.   0/2 was meteen de stand halverwege.

 

Looi, dat in de eerste helft een opnieuw puik keepende de Maeseneer niet kon verontrusten, trok na de rust alle registers open.  Het werd al snel duidelijk dat het gevaar van de thuisploeg in deze tweede wedstrijdhelft vooral over links zou komen.

Maar ook Tabor kwam een pak gretiger uit de kleedkamer.  Kwatongen beweren dat de voornaamste oorzaak hiervan de vlucht van madam Werner richting Singapore was, maar ondergetekende wenst zich bij deze uitdrukkelijk te distantiëren van dergelijke insinuaties. 

Wat er ook van zij, binnen de vijf minuten, en nog vooraleer het Looise geheime wapen ook maar één bal geraakt had, stond het 0/4.  Schutters van dienst waren  de Herentse Hinde, Pieter Debaene, en tweede doelman Eski. 

De bezoekers namen vervolgens wat gas terug, en de wedstrijd werd van dan af een persoonlijk duel tussen de Looise linksvoor, en de bezoekende numero Uno, waarbij laatstgenoemde steevast aan het langste eind trok.  Na de wedstrijd zouden beide coryfeeën trouwens uitgebreid verbroederen.  Een truitjeswissel werd nog net verijdeld door de respectieve materiaalmeesters. 

 

Het was uiteindelijk een halsstarrige weigering van de bezoekende kapitein / libero om terug te leggen op zijn eigen doelman, die aan de basis lag van de eerredder van het moedige Looi.  Vertrouwelijke bronnen bevestigen dat het hier om kwaad opzet ging.  Naar verluidt had hij, bij een 0/4 stand, luidkeels verkondigd dat ‘hij er desnoods zelf ene zou intrappen, maar dat het zeker geen 0/5 mocht worden’. 

Dat vijfde uitdoelpunt kwam er bijna toch nog, maar matennaaier Kooken bestond het om een wiskundig berekende voorzet van Eski nog naast een open doel te trappen.  Wat een contrast met de balgoochelaar aan de overkant !

 

Op het terrein kwam de zege dus nooit in gevaar.  In de kantine was er wel een klein opstootje toen de perceptie ontstond dat Benny op nogal vriendschappelijke voet stond met de joviale scheidsrechter.  Uiteindelijk besloten onze Looise vrienden evenwel hiervoor geen klacht in te dienen.

Tabor is weer drie punten rijker, en rukt op in het klassement.  Met dank aan Erna !

 

getekend,

een neutrale niet-supporter

Theme by Danetsoft and Danang Probo Sayekti inspired by Maksimer